انرژی، اروپا و شمال آفریقا را نزدیک‌تر می‌کند
این گزارش نوشته است: پس از حمله روسیه به اوکراین، سیستم گاز طبیعی اروپا تحت‌تنش بی‌سابقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای بوده‌است. از آن زمان اتحادیه اروپا تلاش کرده‌است تا منابع جایگزین دیگری را پیدا کند، تاسیسات ذخیره گاز خود را پُر کند و مصرف را کاهش دهد. بر اساس این نوشته شمال آفریقا به دلیل نزدیکی جغرافیایی، اتصالات خط لوله موجود و منابع طبیعی، به‌عنوان یک شریک کلیدی برای تامین حجم اضافی گاز اتحادیه اروپا مطرح شد.
در این راستا، بحران انرژی به‌عنوان یک کاتالیزور برای راه‌اندازی مجدد همکاری اتحادیه اروپا و آفریقای‌شمالی عمل کرده‌است و گاز طبیعی که به‌عنوان سوخت انتقالی شناخته می‌شود، نقش مهمی در آینده این همکاری‌های مجدد ایفا خواهد کرد. در نگاه دو طرف، رابطه احیا‌شده اتحادیه اروپا و آفریقای شمالی، مبتنی بر شرایط واقعی و برابر، می‌تواند به حل مشکلات آینده انرژی کمک کند. در سال۲۰۲۱، حدود ۱۵درصد از واردات گاز اتحادیه اروپا (۵۵.۲میلیارد مترمکعب) توسط الجزایر، مصر و لیبی تامین شده‌است.
بحران گاز در اروپا کاتالیزور همکاری بیشتر در بخش گاز بوده‌است. بر اساس توافق‌نامه‌هایی که اخیرا اتحادیه اروپا با کشورهای شمال آفریقا داشته‌است، ایتالیا یک موقعیت محوری به‌عنوان متحد انرژی برای کشورهای شمال آفریقا به‌دست آورده، چراکه نزدیک‌ترین کشور به لیبی و دارای خط لوله انتقال گاز است. این گزارش در ادامه به طرح‌هایی مانند دروازه جهانی و طرح تقابلی برای کمربند چین اشاره‌کرده و نوشته است: این اقدامات فرصت‌های قابل‌توجهی را برای شرکای انرژی اروپا ایجاد کرده‌است.
کشورهای متعددی مانند مراکش، مصر، الجزایر و حتی لیبی از جمله کشورهایی بوده‌اند که از این جریان مالی منتفع شده‌اند. جنگ روسیه در اوکراین اگرچه به‌سرعت افزایش کارآیی انرژی و تنوع عرضه اتحادیه اروپا را به‌دنبال داشت اما به اتحادیه اروپا نشان‌داد که کشورهای شمال آفریقا پتانسیل فوق‌العاده‌ای برای تبدیل‌شدن به شرکای مهم در تحول انرژی اروپا در میان‌مدت و بلندمدت دارند. این منطقه دارای پتانسیل عظیم انرژی تجدیدپذیر و همچنین مکانی مناسب برای تولید هیدروژن سبز در آینده است.
از آنجاکه ماتریس انرژی اتحادیه اروپا متنوع‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌شود، برندگان و بازندگان زیادی در این میان وجود خواهند داشت و به نفع کشورهای هر دو سوی سواحل مدیترانه است که از این فرصت برای ترویج مشارکت‌‌‌‌‌‌‌‌‌های برد-برد استفاده کنند تا قادر به رویارویی با چالش‌ها و عدم‌قطعیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آینده باشند. در پایان، این گزارش نتیجه گرفته‌است: در میان‌مدت، کشورهای تولیدکننده نفت و گاز به‌ویژه شمال آفریقا همچنان امکان تولید، صادرات و کسب سود از هیدروکربن‌ها را خواهند داشت، با این‌حال آنها در رقابت با زمان برای تنوع‌بخشیدن به اقتصاد خود هستند، زیرا اتحادیه اروپا به‌تدریج اتکای کلی خود را به سوخت‌های فسیلی کاهش می‌دهد.
با دور‌شدن اتحادیه اروپا از واردات نفت و گاز، اشکال جدیدی از تجارت از جمله اتصالات متقابل بین‌قاره‌ای رخ خواهد داد که به‌طور موثر خطوط لوله را با کابل جایگزین می‌کند. ادغام منطقه‌ای برای بخش برق بسیار چالش‌برانگیز است، زیرا این صنعت در مقایسه با ساختارهای انرژی گسترده‌تر، جایی‌که تجارت بین‌المللی رایج است، یک صنعت بسیار محلی است.
